İnsanı en çok üzen; beklediğinin , umduğunun, hayâl ettiğinin olmaması hep hayâl olarak kalmasıdır. Bir süre sonra olmayınca vazgeçiyor insan. Hayata eskisi gibi tutunmuyor. Hepimizin hayatında başarısız olduğu bir durum vardır. Bu ister iş olsun ister hayat ister aşk olsun. Hepimiz bir hüzün denizinde boğulup gittik. Bir süre sonra özlüyorsun mutlu olduğun günleri ama gelmeyecektir o günler ve bunu bile bile halâ bekliyorsun. İşte insanın canını da en çok bu acıtıyor. Değer miydi ? diyorsun kendi kendine. Herkesi kendin gibi sanıyorsun. Küçücük bir cümleye bile kanıyorsun. Gitmez dediklerimiz gidiyor. Hep de ölsem de bırakmam seni diyenler bırakıyor ilk. En komiği de bu cümle oluyor işte. Gidenler arkasına bile bakmadan gidiyor ve çokta güzel yaşıyor. Hep şu soruyu sorar dururuz. Giden mi kaybetmiştir kalan mı ? Maalesef kalan kaybediyor.. Bu acı bir gerçek ama kalan hep kaybediyor. Unuttum diyorsun, vazgeçtim diyorsun. O işler öyle olmuyor işte ansızın bir türkü çalar radyoda ve yine damla damla akar gözünden yaşlar. Hep sevdiğini bekler insan, hep kaybettiğini, hep gideni özler durur yüreğimiz.. Paylaşacağım şarkı gidip de gelmeyenlere gelsin o zaman..

iyi dinlemeler…

Geceler bir çare

Sensiz olmaz derdin

Senden kalan tek hatıra

Kara gözlerindir derdin

Gecelerim ol da gel yârim

Gündüzlerim ol da gel yârim

Beni benden al da gel yârim

Al da gel yârim

Ecelim olsan severdim

Yıllardır seni beklerdim

Uzat ellerini bana

Mutluluğa yürüyelim

Gecelerim ol da gel yârim

Gündüzlerim ol da gel yârim

Beni benden al da gel yârim

Al da gel yârim

Dalga vurur denizlerden

Kenarları yalar geçer

Bu yüreğimdeki hasret

Senin gözlerinde geçer

Gecelerim ol da gel yârim

Gündüzlerim ol da gel yârim

Beni benden al da gel yârim

Al da gel yârim …

Elif Ümit Öztürk